بررسی اثرات گلوکوکورتیکوئیدها بر به خاطرآوری و بازتثبیت حافظه های نزدیک و دور در موش سفید آزمایشگاهی کوچک

سابقه و هدف: مطالعات قبلی نشان داده است که تزریق سیستمیک کورتیکوسترون به خاطرآوری و بازتثبیت حافظه ی ترس در انسان و حیوانات آزمایش گاهی را مختل می کند ولی اثرات آن بر حافظه با سن های مختلف روشن نیست. هدف این مطالعه تعیین تاثیر سیستمیک کورتیکوسترون بر به خاطرآوری و بازتثبیت حافظه نزدیک و دور در مدل احترازی غیر فعال در موش سفید کوچک آزمایش گاهی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، موش ها در مدل احترازی غیر فعال پس از سازگاری، آموزش داده شدند (شدت شوک 1 میلی آمپر و به مدت 3 ثانیه). کورتیکوسترون با دوزهای 1، 3 و 10 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن، 30 دقیقه قبل از تست به خاطرآوری حافظه نزدیک (48 ساعت بعد از آموزش) یا حافظه دور (36 روز بعد از آموزش) به موش ها تزریق شد. میزان به خاطرآوری آن ها در یک تست ده دقیقه ای ارزیابی شد. هم چنین کورتیکوسترون با دوزهای فوق بلافاصله بعد از فعال سازی حافظه نزدیک (48 ساعت بعد از آموزش) و حافظه دور (36 روز بعد از آموزش) به موش ها تزریق شد. سپس دو، پنج، هفت و نه روز بعد از فعال سازی حافظه، حافظه موش ها به مدت ده دقیقه اندازه گیری و ثبت شد. یافته ها: نتایج نشان داد که کورتیکوسترون به خاطرآوری و بازتثبیت هر دو حافظه های نزدیک و دور را تضعیف نمود، به طوری که مدت زمان سپری شده قبل از ورود به ناحیه تاریک در گروه های دریافت کننده کورتیکوسترون به طور معنی داری از گروه دریافت کننده حامل کم تر بود. هم چنین، اثرات کورتیکوسترون بر به خاطرآوری و بازتثبیت حافظه دور به دوز بالاتری نیازمند بود.  نتیجه گیری: یافته های فوق نشان می دهد که کورتیکوسترون به خاطرآوری و بازتثبیت هر دو حافظه ترس دور و نزدیک را مختل می کند. هم چنین، اثرات آن بر به خاطرآوری و بارتثبیت حافظه دور، به مقدار بیش تری از کورتیکوسترون نیازمند است